Boekensteunen vanaf 2014

Blader door de jaren:

Zoek naar boeken

65 boeken gelezen in 2020

  1. Janna Levin: Black Hole Survival Guide

    2020 Zwarte gaten zijn lang niet zo eng als ze lijken - ze zijn anders dan donkere stegen, die door het onverwachte en ongeziene, angst aanjagen. Wat we inmiddels allemaal wel niet weten over zwarte gaten - het is onvoorstelbaar. Levin neemt je mee in de laatste stand van zaken. Er blijft nog voldoende te onderzoeken over. Gelukkig maar. Dan kunnen we over een jaar of zes weer een nieuw boek tegemoet zien.

  2. Zadie Smith: Feel Free

    2020 “Here is Smith, coolly appraising, connoisseurial, discerning; and here she is, too, the book nerd, the culture geek, reading, hearing and seeing, occasionally dizzied by her own place among all these works of art, and dying to talk to somebody about it.” Zegt The Guardian in een review in 2018. Perfecte beschrijving.

  3. Divers Frans: Seine, Parijse Verhalen

    2020

  4. James Baldwin, Raoul Peck: I Am Not Your Negro (met Raoul Peck)

    2020

  5. Ted Chiang: Stories of Your Life and Others

    2020

  6. Martin Walker: 2. Dark Vineyards

    2020

  7. Martin Walker: 3. Black Diamond

    2020

  8. Martin Walker: 1. Bruno, Chief of Police

    2020

  9. Annejet van der Zijl: Leon & Juliette. Boekenweekgeschenk 2020

    2020

  10. David Lagercrantz: Wat ons niet zal doden (Millenium IV).

    2020

  11. Alessandro Barrico: De Barbaren

    2020

  12. Vasco van der Boon: Vastgoedfraude

    2020 Verbijsterend (als het inmiddels niet zo bekend was) relaas uit 2012 over de Klimopfraudezaak die in 2007 leidde tot een ochtend vol arrestaties. Het maakt weer eens duidelijk hoe snel je in de foute hoek komt als je even geldlust boven integriteit plaatst. Want dan zijn er de geldwolven die macht willen.

  13. Joby Warrick: Driedubbelspion; Hoe een Al-Qaidamol de CIA infiltreerde

    2020 Fascinerend verhaal, dat helaas geen enkel zicht biedt op hoe we ons uit de inhumane strijd tussen drones en terroristen kunnen ontworstelen. “Zij zijn slecht. Wij doen slecht.” Dat is ongeveer het stramien.

  14. Neil DeGrasse Tyson: Death boy Black Hole and Other Cosmic Quandaries

    2020

  15. David N. Schwartz: The last man who knew everything. The Life and Times of Enrico Fermi, Father of the Nuclear Age

    2020

  16. Barney Hoskins: Lowside Of The Road; A Life Of Tom Waits

    2020

  17. Ivo Bökkerink, Pieter Couwenbergh: De Staatsbank

    2020 Een correctie op het oude imago van ABN AMRO. En een inkijkje in hoe de overheid niet alleen via wetten en regels regeert, maar ook via participaties.

  18. Greil Marcus: Van Morrison; When That Rough God Goes Riding

    2020

  19. Franklin Foer: World Without Mind

    2020 Willen we onze ‘makers’ nog betalen? Of is degene die distribueert de grootverdiener? Een pleidooi voor het opbreken van de macht van de grote technologiebedrijven.

  20. Sheldon Solomon, Jeff Greenberg, Tom Pyszczynski: Hoe de dood ons drijft

    2020

  21. John Baxter: The Most Beautiful Walk in the World; A Pedestrian in Paris

    2020

  22. Hannah Ahrendt: The Last Interview & Other Conversations

    2020

  23. Ursula Martin: One Woman Walks Wales

    2020

  24. Ian Sample: Massive; The Missing Particle That Sparked the Greatest Hunt in Science

    2020 Toen Ian Sample begon met het schrijven was het nog steeds niet zeker of het Higgs-deeltje zou bestaan/gevonden zou worden in een van de twee grote deeltjesversnellers. En toen het boek gepubliceerd werd, was het nog steeds niet gevonden. Dat laatste had ik even niet verwacht. Want inmiddels weten we dat het door CERN gevonden is. Maar daar zul je een ander boek voor moeten lezen.

  25. Maarten 't Hart: Bach

    2020

  26. René ten Bos: Bureaucratie is een inktvis

    2020

  27. Jan Siebelink: Conversaties

    2020

  28. Jesper Roine: Pocket Piketty

    2020

  29. Deidre Bair: Parisian Lives

    2020 Lees ik alleen maar goede boeken? Soms heb ik wel dat gevoel. Wat een prachtige making of van een groot biografe, Deidre Bair, die nauwelijks een idee had waaraan ze begon toen ze Samuel Beckett toestemming vroeg om zijn wetenschappelijke biografie te schrijven. Dat waren de jaren 70. En de jaren 80 gingen zo ongeveer voorbij met de biografie van Simone de Beauvoir. En ondertussen lees je ook het verhaal van het praktisch feminisme van een vrouw die alle ballen in de lucht moet houden, terwijl men haar verwijt dat ze de baan van een kostwinner in beslag neemt.

  30. Geerten Meijsing: Zeven kerstvertellingen

    2020

  31. Enrique Vila-Matas: The Illogic of Kassel

    2020 Documenta 13 (2012) staat centraal. De kunstwerken zijn echt. De mensen zijn (deels?) echt. Maar of dat het verhaal ook echt maakt? Dat doet er nauwelijks toe. We krijgen een fascinerende rondleiding door de gedachtenwereld van Vila-Matas. Nog eens herlezen, maar dan in een Nederlandse vertaling.

  32. Vivian Gornick: Odd Woman And The City

    2020 Waarin de schrijfster iedere dinsdag met haar vriend Leonard dineert in New York, waarbij ze tijdens de avond zelf denken, “een keer per week is te weinig” en waarna zij zich realiseert: zoveel negatieve interpretaties van het goede, dat is voor nu weer even genoeg. Ondertussen zijn er ook nog allerhande andere observaties over het leven in New York sinds de jaren 70.

  33. Charlotte Mutsaers: De Markiezin

    2020 Eerste keer in 2020 en toen nogmaals in 2023 gelezen - de verrukkelijke gekte en monterheid in 65 korte hoofdstukken. Hilarisch, grappig, en tegelijkertijd serieus melancholisch. Net als bij Nicolien Mizee wordt hier een strijd gevoerd met de moeder en is er een liefdevollere verstandhouding met pappa. Hier is echter, anders dan bij de faxen van Mizee aan Ger, geen behoefte om jezelf te verklaren en uit te leggen. Bij Mutsaers heb ik altijd het gevoel dat de absurditeit er gewoon mag zijn. Zo heerlijk jaren 70/80 van de 20ste eeuw.

  34. Maarten 't Hart: De nachtstemmer

    2020

  35. Nicolien Mizee: Allesverpletterende. Faxen aan Ger dl 3

    2020

  36. Philippe Claudel: Het kleine meisje van meneer Linh

    2020

  37. Haruki Murakami: Blinde wilg, slapende vrouw

    2020

  38. Vladimir Nabokov: Glorie

    2020 Wat een meester van de observatie. Vrijwel iedere zin is messcherp en niet te verbeteren. Soms vergeet je hem even, en dan herlees je Nabokov en weet je het weer. Onovertroffen.

  39. Wieslaw Mysliwski: De laatste hand

    2020 Wat een mooi boek van deze magistrale Poolse schrijver. Mijmerend als Javier Marias, maar dan in Polen, en met meer humor. De hoofdpersoon, ooit met de kortstondige ambitie kunstschilder te worden, reist door Polen met zijn adresboek waarin hij alle adressen uit zijn leven verzamelt. Het is een bont allegaartje van zakelijke visitekaartjes, adressen die de postbode en zijn moeder hem ooit hebben gedoneerd en van kennissen. Bij weinig namen heeft hij een herinnering, terwijl hij, zo lijkt het althans, door de jaren heen continu de adressen doorleest. Het is een man zonder eigenschappen, bij elkaar gehouden door het succes van zijn zaken en de brieven van zijn eerste en enige liefde, Maria. Zij schrijft hem keer op keer, en hij antwoordt nooit. Het is zo vreselijk mooi melancholisch, met daarbij de nodige humor.

  40. Edgar du Perron: Het land van herkomst

    2020

  41. J.J. Voskuil: Bij nader inzien

    2020 Werkelijk geweldige (dikke) pil, ook bij herlezing. Over het studentenleven rond de jaren 50, maar zo veel nog herkenbaar voor wie decennia later is gaan studeren. Rake psychologische portretten van alle figuren, die lang niet altijd sympathiek zijn en die een plek in de maatschappij moeten vinden. De ‘anderen’ zijn schoften, het kleine en eigene is ‘mieters’ en men rookt als een ketter. Wat me vooral is bijgebleven: Paul is de man die continu een verhaal maakt van zijn ervaringen en gevoelens. En als het verhaal niet meer rijmt met zijn beleving, dan kan hij met evenveel overtuiging een nieuw verhaal van zijn verleden en toekomst maken. Daartegenover staat Maarten. Hij kent maar 1 verhaal, en probeert met strategieën de verhaallijn niet kwijt te raken. Twee wereldbeelden, die elkaar toch respecteren en waarderen. Omdat ze beiden volstrekt eerlijk proberen te zijn. Als lezer kun je daar regelmatig je vraagtekens bij zetten. Hetgeen voor het boek spreekt - het probeert eerlijk te zijn zonder dat het ‘af’ is.

  42. Luis Fernando Verissimo: De Engelenclub

    2020

  43. W.G. Sebald: Melancholische Dwaalwegen

    2020

  44. Maarten Biesheuvel: Een dag uit het leven van David Windvaantje

    2020

  45. Gabrielle Zevin: De Verzamelde Werken Van A.J. Fikry, Boekhandelaar

    2020

  46. Geerten Meijsing: Dood meisje

    2020 Een jonge prostituee met borderline en oudere depressieve hoogleraar in ruste houden elkaar in een wurggreep. Pijnlijke situatieschets van met name het domein van borderliners.

  47. Amos Oz: Een vrouw kennen

    2020

  48. George Gissing: New Grub Street

    2020 Fenomenale laat-19de eeuwse roman over het effect van het gebrek aan geld in het milieu van schrijvers. Scherp inzicht in het effect van armoe en de behoefte te klimmen op de sociale ladder met de bijbehorende schaamte voor en angst om te vallen.

  49. Sandro Veronesi: De kolibrie

    2020 Is continu veranderen werkelijk de grootste prestatie van een mensenleven? Veronesi stelt zijn vraagtekens in deze heerlijke vertelling. Eigenlijk wil Marco stilstand, niet zoals Oscar in Günter Grass’ Blechtrommel uit verzet, eerder uit een gevoel van veiligheid. Maar de verandering is er steeds weer, in grote, verschrikkelijke schokgolven. De kracht van ‘De kolibrie’ zit in de rust die Marco’s poging tot stilstand steeds weer brengt. Een rust die een mens het vermogen geeft verder te leven. Je komt een berg niet af door steeds harder te hollen - dan struikel je. Het is niet erg om te vertragen, al kost je dat minstens zoveel energie. Eerdere pogingen iets van Sandro Veronise te lezen, strandden steeds. De springerige structuur van ‘De kolibrie’ en het overduidelijke vertelplezier maakten van deze roman een page turner.

  50. Mischa de Vreede: Een engel aan zee

    2020

  51. Imre Kértesz: Het fiasco

    2020

  52. Elena Ferrante: Napolitaanse roman dl 4: Het verhaal van het verloren kind

    2020 Het vierde en laatste deel van de Napolitaanse romans. Voor mij zeker geen page turner, nog niet eens 1 deel per jaar gelezen. Maar ik heb desalniettemin ook dit deel wederom met veel plezier gelezen, met name die stukken waar het de (worsteling met de) vriendschap betreft. Meesterlijk hoe je ook als lezer ervaart dat Elena Greco, de verteller, vrijwel kleurloos is zonder haar beste vriendin Lila. Neem de liefde tussen Elena en Nino: zolang Lila niet aanwezig is, ergerde alles me in die liefde: de afhankelijkheid, de hoop tegen de klippen op. Zodra echter Lila weer in beeld komt, spat het leven in al zijn kleuren des te meer van het papier. Bewondering!

  53. Johan Harstad: Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?

    2020 Tussen het leven van de meesten en de psychiatrische instelling staat een oude fabriek op de Faeröer eilanden. Hier komt Matthias bij toeval terecht. Je zou kunnen zeggen dat het leven zonder ambitie zijn ambitie is. Dat maakt het niet makkelijk. Maar wel zo menselijk. Leven zonder gezien te worden - wat is daar zo erg aan? Toch is het fijn om ook dan niet helemaal alleen te zijn. Een geweldige voorloper op het nog overweldigender Max, Mischa en het Tet-offensief.

  54. Pascal Mercier: Het gewicht van de woorden

    2020 Een ode aan taal en vertalen in een vaak wat clichématig stramien, dat in zijn kitsch wel lekker weg leest.

  55. Franco Faggiani: Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween

    2020 De beginjaren van de Olympische Spelen vallen samen met de opkomst van Japan op het wereldtoneel. Dus of Kanakuri Japan wil vertegenwoordigen op de marathon? Dan gaat er iets fout en is er grote schaamte. Jaren later treffen we Kanakuri bij de kersenbomen. Mooi verhaal, maar het echt Japanse gevoel mist. Faggiani is dan ook een Italiaan.

  56. Geir Gulliksen: Kijk ons nu eens

    2020 Verplicht (?) cadeau voor ieder huwelijkskoppel. Hoe ontzettend eenvoudig een huwelijk na jaren uiteen kan vallen. Gewoon omdat een ander aantrekkelijker lijkt dan je eigen partner. Pijnlijk! Maar als je er alert op bent, ook (vaak?) te voorkomen.

  57. Jeanette Winterson: Oranges are not the only fruit

    2020 Raar om te lezen NA haar memoires. Lijkt opeens een half verteld verhaal. Terwijl het als roman nog steeds heel veel kwaliteit (en humor) heeft.

  58. Max Frisch: Gantenbein

    2020 Na Stiller had ik Max Frisch heel hoog zitten - en op zich is één briljant boek ook meer dan genoeg voor een geslaagd schrijversleven - want alhoewel Gantenbein thematisch in dezelfde lijn ligt, vond ik het vooral gedateerd aan doen. Hetgeen vast aan mij ligt. Kortom, lees eerst Stiller.

  59. Ilja Gort: Overleven als Gort in Frankrijk

    2020

  60. Caroline van Hemert: The Sun Is a Compass

    2020 Een heerlijk verslag van een onmogelijke tocht van 4000 mijl in de wildernis van Alaska, die biologe Caroline en haar (timmer)man puur op eigen spierkracht ondernemen. Waarom? Omdat het kan.

  61. Roberto Camurri: De menselijke maat

    2020

  62. Sayaka Murata: Buurtsupermens

    2020 De wereld dringt haar een andere kant op. Maar als de vertelster eerlijk is: ze is gewoon een buurtsupermens.

  63. Doeschka Meijsing: En liefde in mindere mate

    2020 Schrijvers zijn niet de meest sympathieke mensen. Alcoholisten ook niet. En pubers ook niet. Dus verwacht geen mooi beeld te krijgen van Doeschka Meijsing. Wel een portret van een lange worsteling.

  64. Karl Ove Knausgård: Engelen vallen langzaam

    2020 De hervertellingen van de verhalen van Kaïn en Abel en van Noach zijn zo eigen - een prachtige binnenkomer van deze schrijver, die bewijst ook zonder zijn eigen leven als uitgangspunt te nemen, veel te vertellen te hebben.

  65. Javier Marias: Berta Isla

    2020 Een meesterwerk van een meester. Berta Isla speelt zich af in de wereld die Marías al eerder heeft verkend, in de boeken die tezamen 'Jouw gezicht morgen' vormen, de wereld van (Britse) spionage en erudiete landhuizen (ja, dat kan). Maar het is niet deze wereld die me zo bekoort. Het zijn de aaneengeregen zinnen, die aftastend, als een schermer, stoten en weer, bijna zichzelf verexcuserend, zich terugtrekken, om het nogmaals te proberen. De recensent van The Guardian (volg de link) vindt het helemaal niks, en zou het boek graag dunner hebben. Ik zou zeggen: dan ben je niet de juiste lezer voor Javier Marías. En dat kan heel goed, want ondanks zijn bestsellerstatus in Spanje, is het een wijze van schrijven waarvoor je open moet staan. Minimal music, maar dan romantischer.